czwartek, 20 kwietnia 2017

Kościół Ewangelicki w Goszczu




W miniony piątek czyli 14 kwietnia 2017 roku ponownie odwiedziłam Goszcz. Tym razem jednak moja wizyta była wyjątkowa. Dzięki życzliwości Stowarzyszenia Św. Magdaleny, a przede wszystkim Panu Ryszardowi Gilowi udało mi się spełnić jedno z moich marzeń. Mogłam obejrzeć i sfotografować perełkę Dolnego Sląska czyli Dawny Kościół Ewangelicki w Goszczu. Myślałam, że nie uda mi się urzeczywistnić tego marzenia. Ale jak widać w marzenia trzeba wierzyć i trzeba je mieć. Nic nie stoi na przeszkodzie, przeszkodą czasem jest tylko i wyłącznie nasz umysł.

Kościół jest przepiękny i uda się go uratować. Są już na to plany i ma tam powstać Świątynia Artystów. Bardzo mnie cieszy taki obrót spraw, ponieważ tak piękne miejsce nie zniknie z map, nie zostanie zapomniane. Stowarzyszenie Św. Magdaleny podpisało ze Starostą Oleśnickim umowę dotyczącą ochrony tego zabytku. Następnie udało się Stowarzyszeniu otrzymać dotację na rewitalizację budynku Kościoła wraz z parkiem i ogrodem. Jest to dopiero pierwszy krok, ale małymi kroczkami do celu. Wierzę, że uda się doprowadzić to piękne miejsce do blasku na jaki zasługuje.


Odrobina historii

Kościół Ewangelcki ( dawniej dworski ) budowany był 6 lat ( 1743 – 1749 ). Przed nim kościołem ewangelickim była kaplica grobowa rodziny Borschnitzów, wybudowana w roku 1594. Niestety o niespełna 11 latach nastały dla ewangelików trudne czasy, ponieważ majątek przeszedł w ręce katolickiej rodziny von Dohnów w roku 1605. Następnie w latach 1633 – 1637 nabożeństwa ewangelickie odbywały się w kościele parafialnym. Później włości goszczańskie przejęła rodzina von Reichenbach i nabożeństwa odbywały się w jednej z sal pałacu. Były one odprawiane w języku polskim i niemieckim aż do końca XIX w. W roku 1741 Fryderyk II wydał formalne zezwolenie na odprawianie niezależnych nabożeństw ewangelickich i budowę kościoła.
W 1743 położono kamień węgielny, zaś w 1749 odbyło się poświęcenie kościoła. 1752 r zawieszono na wieży dwa dzwony. Na krótko przed wybuchem II Wojny Światowej kościół odnowiono, jednak nigdy już nie odbyła się w nim żadna msza. Z roku na rok popadał w coraz to większą ruinę, a młodzież robiła sobie w nim pijackie schadzki. Ten piękny zabytek ( ponieważ kościół ten jest wpisany do rejestru zabytków) zostawał powoli rozgrabiany, wiele rzeczy uległo zniszczeniu. Napisy wykonane przez graficiarzy nie dodają mu wcale uroku. Warto również wspomnieć, iż kościół ten to jeden z najstarszych, istniejących kościołów ewangelickich w Polsce. 

W kościele ostały się sarkofagi – poźnobarokowy Fryderyki Charlotty hr. v. Schönaich-Carolath, zm. 1741 oraz rokokowy Henryka Leopolda v. Reichenbacha, zm. 1775 i Fryderyka Henryka von Reichenbacha zmarłego w 1758 roku. Niestety zostały one rozkradzione i zbeszczeszczone.
Oprócz sarkofagów zachowały się piękne schody prowadzące na dzwonnicę. Można zaobserwować tam jak zostało wykonane sklepienie sufitowe. W dość dobrym stanie jest również ambona i balustrady na balkonach. W kościele był również kominek, usytuowany na I piętrze nad głównym wejściem do kościoła.
Podczas mojej wizyty w goszczańskim parku przykościelnym zostały zasadzone dwa krzewy: biały Bez i biała Magnolia. Dzielnie pomagał w tym mój synek, mimo iż ma dopiero dwa lata. Cieszę się, że dołożyłam coś od siebie. Ja pewne jeszcze nie raz odwiedzę to miejsce. Zasługuje ono na pamięć, a także na pomoc.

A teraz zapraszam do obejrzenia zdjęć. 

1. Przednia fasada kościoła


2.  Wejście główne go kościoła 


3.  Kartusz Herbowy znajdujący się nad głównym wejściem do kościoła



4.  Widok z boku na kościół 


 5.  Drugi bok kościoła


6.  Jedne z bocznych drzwi 


7.  Zaraz za głównymi drzwiami do kościoła 


8.  Na prawo od wejścia spiralne schody prowadzące na dzwonnicę


9. Widok od strony ściany z sarkofagami


10. Zdjęcia w środku, widok na ambonę 


11.


12. Widok ze środka na główne wejście kościoła.


13. Zdjęcie na stronę z sarkofagami 


 14. Pozostałości po sarkofagach


15. 


16. Kartusze Herbowe 


17. 


18. Płyty nagrobne


19. 


20. Widoki z I piętra


21.  


22.

 
23.Widok z dołu poręczy ambony 


24. Kominek, a raczej to co z niego pozostało. Widać jeszcze sadzę 

.
25. Niestety nie posiadam szerokokątnego obiektywu i nie udało się w całości uchwycić sklepienia. 


26.  


27. A tutaj już zdjęcie sklepienia od strony schodów na dzwonnicę


28. Widok prawie z dzwonnicy. Schody nie były zbyt pewne i nie chciałam wchodzić wyżej. Bezpieczeństwo przede wszystkim. 

29. Widok na wieżę, a na wieży drewniany hełm cebulasty wielopołaciowy, z czworoboczną ażurową latarnią, podbity gontem.


30. Sadzimy, sadzimy. Jako pierwsze Biały Bez


31. Przyszedł czas i na Magnolię , oczywiście również białą.  


32.  



Jeszcze raz chciałabym bardzo podziękować Stowarzyszeniu i Panu Ryszardowi Gilowi za umożliwienie mi zobaczenia tego kościoła od wewnątrz. Była to bardzo miła wycieczka i mam nadzieję, że wyniknie z niej wiele dobrego. 







14 komentarzy:

  1. Wszystko robi niesamowite wrażanie. Kocham takie miejsca. Mają ogromną duszę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja pierwszy raz gdy zobaczyłam budynek kościoła zapragnęłam obejrzeć go w środku. Na zewnątrz nie robi takiego wrażenia. Gdy się wchodzi do środka, uderza Cię magia :)

      Usuń
  2. Jak mi szkoda takich pięknych budowli! Oby udało się ten kościół uratować.
    O.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tez za każdym razem mi szkoda. Dobrze, że istnieją jeszcze osoby zainteresowane ratowaniem takich miejsc.

      Usuń
  3. Propsy za ciekawa fotorelacje.

    OdpowiedzUsuń
  4. Mieszkam niedaleko, a pierwszy raz słyszałam o tym kościele. Zdjęcia zadziałały na moją wyobraźnię i mam przed oczami jego możliwy wygląd :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Świetnie, że udało Ci się wejść do środka, bo wnętrze robi wrażenie. Bardzo ładne zdjęcia. Szkoda, że sam kościół jest w takim stanie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niedługo mam nadzieję uda się zrewitalizować ten obiekt.

      Usuń
  6. Pani Magdo,

    Proszę zapoznać się z widokiem kościoła w Żeliszowie: https://vimeo.com/16414140 a ciekawostką jest fakt że projektował tą świątynię Carl Gotthard Langhans, którego pałac ostatnio Pani odwiedziła.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję serdecznie za polecenie. Zapoznam się i może uda się odwiedzić.

      Usuń
  7. Dzien Dobry,
    spedzilam w Goszczu bardzo wiele czasu. Ten plot, kolo ktorego sadzi Pani corka magnolie, nalezy do mojej rodziny. Kiedys wkradalismy sie do tego kosciola. Ja bylam mala, ale pamietam jak bardzo chcialam, zeby byl odnowiony. Pamietam, jak starsi uzywali czesci nog z sarkofagow do gry w hokeja. Bylam mala, balam sie. Szkoda

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cudownie byłoby dorastać obok tej perełki. Pewnie ma Pani wiele wspomnień z tym miejscem. Mój synek bardzo się cieszył sadząc roślinki. Mały ogrodnik :)

      Usuń

Dziękuję, że tutaj jesteś. Zostaw po sobie ślad w postaci komentarza.
Drogi Anonimie podpisuj się swoim imieniem, pseudonimem, inicjałami chociaż. Lubię wiedzieć komu odpowiadam.